لالایی مادر برای فرزند:

برمه نکن ایمه ته ور
ایمه گهره ره تو دمه
ته غم دریا او دمه
پسر لالا دتر لالا
منه ارمون دل لالا
نهینی مار خور لالا
مه دل شیشه دنیا سنگه
مه دل ته وسه تنگه تنگه
....

لالایی فرزند برای مادر:

ته دست هیمه و رسن بورده
ته قد نشاء و خرمن بورده
اتا دم راحت دنیا نکردی
ته عمر صحرا بتتن بورده
لالا لالا خسته تن بلاره
شه مار بوی پیرهن بلاره
ته مه گهره دایی تو بلاره
ته شو مسه نشی خو بلاره
مسه لالا خونسی تا سوایی
مسه داشتی آرزو ته بلاره
لالا لالا دل دارنه ارمون بلاره
بی تو دنیا مه زندونه بلاره
ته دوش مشته هیمه من ته بلاره
ته دست پر از پینه من ته بلاره
یا نشاء کردی یا مال په دهی
ته سر و تن خسته من ته بلاره
لالا لالا چشم مشت اسری بلاره
ته مه دنیای خشیه بلاره
آفتاب ته دله گوشه نوونه
بهار ته دسته ونوشه نوونه
اگه دنیای خشی مه بهووه
جان مار گرم کشه نوونه
لالا لالا شه غمخوار بلاره
اسا ونه تن نخار بلاره

-----------------------------------------------------------

خلاصه ای از ترجمه لالایی مازندرانی :
دستانت زخمی هیزم و ریسمان؛ ای که قامتت را نشاء و خرمن کمانی کرده؛ دمی راحت دنیا ندیدی , عمرت را دویدن و تکاپو در صحراها گرفت ؛ آرام بخواب مادر که بفدای تن خسته ات؛ قربان بوی پیراهن مادر! تو هماره گهواره ام را تاب میدادی و برایم شبها نمی خوابیدی برایم لالایی میخواندی تا صبحدمان ، آرزوها برایم داشتی. ای مادر جانم بفدایت ! لالا لالا دلم آرزوی تو دارد و بی تو دنیا برایم زندانی بیش نیست ! بفدای مادری که کوله بارش پر از هیزم و دستانش پر از پینه بود! تو همیشه یا مشغول نشاء کاری در مزرعه بودی یا بدنبال گوسفندان در صحرا و همیشه تنت خسته بود از کار و تلاش و چشمانت همیشه پر از اشک برای فرزند و فردای فرزند!  ای تمام خوشی دنیای من , آفتاب به بلندای گوشه دل تو نبود و نیز بهار زیبایی بنفشه های در دستانت را نداشت! اگر تمام خوشی های دنیا هم مال من باشد نمیتواند قابل قیاس با آغوش گرم مادرم باشد !

لالا لالا بفدای غمخوارم و بقربان تن بیمار مادرم ...!